صحبت کردن در خواب که به‌عنوان خواب‌گویی شناخته می‌شود، یک اختلال خواب است که به‌عنوان صحبت کردن در طول خواب بدون آگاهی از آن تعریف می‌شود. خواب‌گویی می‌تواند شامل دیالوگ‌ها یا مونولوگ‌های پیچیده، چرندیات کامل یا زمزمه کردن باشد. خبر خوب این است که برای اکثر مردم این یک اتفاق نادر و کوتاه‌مدت است.
برای افراد معمول است که در بخشی از زندگی خود صحبت کردن در خواب را تجربه کنند، که آن را به یکی از رایج‌ترین رفتارهای غیرعادی تبدیل می‌کند که می‌تواند در طول خواب رخ دهد. تحقیقات به روشن شدن علائم و پیامدهای صحبت کردن در خواب کمک کرده است، اما چیزهای زیادی در مورد علل و درمان این وضعیت ناشناخته باقی مانده است.
سوالات متداول درمورد خواب را در این مقاله بخوانید.
Sleep Talking چیست؟
حرف زدن در خواب یک نوع پاراسومنیا است. پاراسومنیا رفتارهای غیرعادی در هنگام خواب است. برخلاف بسیاری از پاراسومنیاها که فقط در بخش‌های خاصی از چرخه خواب اتفاق می‌افتند، صحبت کردن در خواب می‌تواند در طول حرکت سریع چشم (REM) یا خواب غیرREM رخ دهد. این واقعه متمایز از سایر صداهایی است که می‌تواند در طول خواب رخ دهد، مانند یک اختلال تنفسی که باعث ناله‌های شنیدنی می‌شود، یا اختلال رفتار خواب REM، که شامل انجام فیزیکی رویاهای خود می‌شود.
در کمتر از 30 ثانیه سلامت خوابتو بسنج!
علائم صحبت کردن در خواب چیست؟
علامت اصلی بیان شنیداری است که در طول خواب بدون اینکه شخص از وقوع آن آگاه باشد، رخ می‌دهد. این می‌تواند چرند یا شبیه گفتار عادی باشد. یک مطالعه زبان‌شناختی در مورد somniloquy نشان داد که حدود نیمی از صحبت‌های ثبت‌شده در خواب غیرقابل درک است. در این موارد، صحبت کردن در خواب معمولاً زمزمه کردن، گفتار بی‌صدا (حرکت لب‌ها با صدای محدود) بود. نیمه دیگر صحبت کردن در خواب که قابل‌درک است، شباهت‌هایی با مکالمات معمولی داشت. به‌عنوان مثال، معمولاً از استانداردهای معمول دستور زبان پیروی می‌کرد و شامل مکث‌هایی می‌شد که گویی با شخص دیگری صحبت برقرار می‌شد.
بسیاری از جملات ضبط‌شده منفی، تعجب‌آمیز یا توهین‌آمیز بودند، که نشان می‌دهد خواب‌گویی ممکن است منعکس‌کننده گفت‌وگوهای تعارض محور باشد که در مغز در طول خواب اتفاق می‌افتد. بااین‌حال، مردم به‌ندرت متوجه می‌شوند که در آن زمان در خواب صحبت می‌کنند و معمولاً هیچ خاطره‌ای از قسمت‌های زمانی که از خواب بیدار می‌شوند، ندارند. قسمت‌های صحبت در خواب معمولاً کوتاه هستند و به‌ندرت شامل مکالمات طولانی می‌شوند. کل قسمت ممکن است فقط مشتمل‌بر چند کلمه یا چند جمله باشد.
تحقیقات در مورد منبع محتوا در طول دوره‌های صحبت در خواب متفاوت است. گفتار ممکن است هیچ ارتباط واضحی با زندگی، رویدادهای اخیر یا مکالمات قبلی فرد نداشته باشد. برخی شواهد نشان می‌دهد که ممکن است گاهی‌اوقات با رویاها مرتبط باشد، اما به نظر نمی‌رسد که همه صحبت کردن در خواب با فعالیت رویاها ارتباط نزدیکی داشته باشد.
صحبت کردن در خواب چقدر رایج است؟
مطالعات نشان داده است که تا 66 درصد از مردم این اتفاق را تجربه کرده‌اند که آن را به یکی از شایع‌ترین پاراسومنیا تبدیل می‌کند. صحبت کردن در خواب بیشتر در کودکان دیده می‌شود و اعتقاد بر این است که کمتر بزرگ‌سالان را تحت‌تاثیر قرار می‌دهد. در زنان و مردان به‌طور مساوی رخ می‌دهد. بااین‌حال، از آنجایی که یک فرد به‌ندرت از اتفاقات هنگام خواب آگاه است، داده‌های مربوط به شیوع صحبت کردن در خواب ممکن است دقیق نباشد. گزارش‌هایی از صحبت کردن در خواب معمولاً از طرف یکی از اعضای خانواده می‌آید.
آیا صحبت کردن در خواب خطرناک است؟
در اکثر موارد، صحبت کردن در خواب بی‌ضرر است. معمولاً تأثیر عمده‌ای بر خواب فرد ندارد و معمولاً آن‌قدر اتفاق نمی‌افتد که مشکلات جدی ایجاد کند. بااین‌حال، شرایطی وجود دارد که در آن می‌تواند مشکلاتی ایجاد کند:
- اگر صحبت در خواب باعث آزار شریک زندگی یا هم‌اتاقی شود، ممکن است خواب آن‌ها را مختل کند و به مشکلاتی مانند بی‌خوابی یا خواب‌آلودگی بیش از حد در طول روز منجر شود.
- اگر محتوای صحبت کردن شرم‌آور باشد، ممکن است بین فردی که در خواب صحبت می‌کند و شریک رخت‌خوابش ناراحتی یا استرس ایجاد کند.
- اگر صحبت کردن در خواب در کنار پاراسومنیاهای دیگر مانند اختلال کابوس یا راه رفتن در خواب رخ دهد، ممکن است به مشکلات خواب بزرگ‌تر مرتبط باشد که می‌تواند باعث تکه‌تکه شدن خواب یا خواب ناکافی شود.
چه چیزی باعث صحبت کردن در خواب می‌شود؟
کارشناسان دقیقاً نمی‌دانند که چرا مردم در خواب صحبت می‌کنند. شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد ممکن است یک جزء ژنتیکی داشته باشد، برخی از مطالعات نشان می‌دهند که صحبت کردن در خواب می‌تواند در خانواده‌ها اجرا شود. در مطالعاتی که روی دوقلوها انجام شد، مشخص شد که صحبت کردن در خواب با راه رفتن در خواب، دندان قروچه و کابوس‌های شبانه در کودکان و بزرگ‌سالان بیشتر اتفاق می‌افتد و همه این‌ها ممکن است در برخی از رابطه‌های ژنتیکی مشترک باشند. تحقیقات بیشتری برای درک بهتر این ارتباطات بالقوه موردنیاز است.
به نظر می‌رسد صحبت کردن در خواب بیشتر در افراد مبتلا به بیماری‌های روانی رخ می‌دهد. به‌طور خاص، اعتقاد بر این است که بیشتر در افراد مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) رخ می‌دهد. بااین‌حال، به‌طور کلی، تصور نمی‌شود که بیشتر موارد خواب‌گویی به بیماری روانی مرتبط باشد.
در کمتر از 30 ثانیه سلامت خوابتو بسنج!
چگونه می‌توانید صحبت کردن در خواب را متوقف کنید؟
از آنجایی که علت حرف زدن به‌طور کامل شناخته نشده است، دانش محدودی در مورد روش‌های اثبات‌شده برای متوقف کردن صحبت در خواب وجود دارد. در بیشتر مواقع، درمان صحبت کردن در خواب به‌دلیل تعداد محدود و حداقل پیامدهای منفی آن، غیرضروری است. برای افرادی که می‌خواهند سعی کنند قسمت‌های صحبت در خواب را محدود یا حذف کنند، تمرکز بر بهداشت خواب ممکن است نقطه شروع مفیدی باشد. تصور می‌شود که بیشتر پاراسومنیاها حالتی غیرطبیعی هستند که بیداری و خواب را با هم ترکیب می‌کنند، و این حالت ممکن است زمانی ایجاد شود که الگوی خواب طبیعی مختل شود. به همین دلیل، گام‌هایی که خواب ثابت و پایدار را ترویج می‌کنند، ممکن است به دفع پاراسومنیا، از جمله صحبت کردن در خواب، کمک کنند.
بهداشت خواب شامل محیط خواب فرد و عادات او می‌شود که می‌تواند بر خواب تأثیر بگذارد. درحالی‌که نکات خواب سالم را می‌توان برای تناسب با وضعیت فرد و از بین بردن علل بالقوه وقفه‌های خواب تطبیق داد، برخی از راه‌های کلیدی برای افزایش بهداشت خواب عبارت‌اند از:
- داشتن یک برنامه خواب ثابت در هر روز، از جمله در تعطیلات آخر هفته.
- اجتناب از کافئین یا سایر محرک‌ها در اواخر بعدازظهر و عصر.
- زمان دادن به خود جهت آرام شدن و استراحت کردن، از جمله با کم کردن نور و کنار گذاشتن وسایل الکترونیکی حداقل نیم ساعت قبل از خواب.
- قرار گرفتن منظم در معرض نور روز و یافتن زمانی برای فعالیت بدنی در طول روز.
- ایجاد فضای خواب بدون حواس‌پرتی که آلودگی نوری یا صوتی محدودی دارد.
- ایجاد یک سطح خواب دنج با بهترین تشک‌ها، بهترین بالش‌ها و بهترین ملافه متناسب با نیازهای شما.
افرادی که از صحبت کردن مداوم در خواب اذیت می‌شوند، از سایر مشکلات خواب رنج می‌برند و/یا خواب‌آلودگی بیش از حد در طول روز دارند، باید با پزشک صحبت کنند که می‌تواند به درک این مسائل کمک کند و مناسب‌ترین درمان را توصیه کند.
چگونه خانواده افرادی که در خواب صحبت می‌کنند می‌توانند بهتر بخوابند؟
اغلب شریکان زندگی یا هم‌اتاقی افرادی که در خواب صحبت می‌کنند بیشترین عواقب منفی خواب‌گویی را تحمل می‌کنند. آن‌ها ممکن است در شب به‌طور غیرمنتظره ای با شنیدن صحبت کردن از خواب بیدار شوند یا از محتوای آن مورد آزار و اذیت قرار بگیرند.
اگر صحبت کردن در خواب به‌طور منظم این مشکلات را ایجاد می‌کند، تمرکز بر بهداشت خواب ممکن است به شریک آن‌ها کمک کند تا دفعات صحبت کردن را کاهش دهد. علاوه‌بر این، سایر مراحل ممکن است به کاهش اختلالات ناشی از صحبت کردن شریک در خواب کمک کند:
- استفاده از گوش‌گیر یا هدفون برای جلوگیری از صحبت کردن در خواب.
- استفاده از دستگاه نویز سفید یا پنکه برای ایجاد صدای آرام‌بخش و پایدار پس‌زمینه که بیشتر صحبت کردن را خفه می‌کند.
- در صورت لزوم، خوابیدن در اتاق‌های دیگر می‌تواند از صدای صحبت کردن در خواب و بیدار شدن جلوگیری کند.
در کمتر از 30 ثانیه سلامت خوابتو بسنج!
اگر هرگونه اختلال خواب یا خواب‌آلودگی بیش از حد در طول روز همراه با صحبت کردن در خواب وجود دارد، باید آپنه خواب را در نظر گرفت. مشاوره با پزشک خواب می‌تواند به شما در ارزیابی این موضوع کمک کند.
جهت دریافت مشاوره رایگان و مشورت با پزشک متخصص کلیک کنید!
منابع
Alonso J, Camacho M, Chhetri DK, Guilleminault C, Zaghi S. Catathrenia (Nocturnal Groaning): A Social Media Survey and State-of-the-Art Review. J Clin Sleep Med. 2017;13(4):613-622. Published 2017 Apr 15
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/28095968/
Arnulf I, Uguccioni G, Gay F, et al. What Does the Sleeping Brain Say? Syntax and Semantics of Sleep Talking in Healthy Subjects and in Parasomnia Patients. Sleep. 2017;40(11):10.1093/sleep/zsx159
http://academic.oup.com/sleep/article/doi/10.1093/sleep/zsx159/4345704
Nielsen T, Svob C, Kuiken D. Dream-enacting behaviors in a normal population. Sleep. 2009;32(12):1629-1636
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/20041599/
Bjorvatn, B., Grønli, J., & Pallesen, S. (2010). Prevalence of different parasomnias in the general population. Sleep medicine, 11(10), 1031–1034
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/21093361/
Hublin C, Kaprio J, Partinen M, Koskenvu M. Parasomnias: co-occurrence and genetics. Psychiatr Genet. 2001;11(2):65-70
http://journals.lww.com/00041444-200106000-00002
Hublin C, Kaprio J, Partinen M, Koskenvuo M. Sleeptalking in twins: epidemiology and psychiatric comorbidity. Behav Genet. 1998;28(4):289-298
http://link.springer.com/10.1023/A:1021623430813