کابوس‌های نادر معمولاً نیازی به درمان ندارند، اما هم روان‌درمانی و هم داروها می‌توانند به افرادی که دارای اختلالات کابوس هستند کمک کنند. با کاهش کابوس‌ها، درمان‌ها می‌توانند خواب بهتر و سلامت کلی را بهبود بخشند. درمان کابوس‌های شبانه همیشه باید تحت نظارت یک متخصص بهداشتی باشد که بتواند مناسب‌ترین درمان را براساس سلامت کلی بیمار و علت اصلی کابوس‌های او شناسایی کند.
بیشتر بخوانید: آیا کابوس یک اختلال است؟
روان‌درمانی
روان‌درمانی که به‌عنوان گفتاردرمانی نیز شناخته می‌شود، دسته‌ای از درمان است که برای درک و جهت‌دهی مجدد تفکر منفی کار می‌کند. گفتاردرمانی کاربردهای گسترده‌ای در رسیدگی به اختلالات سلامت روان و مشکلات خواب مانند بی‌خوابی دارد.
بسیاری از انواع روان‌درمانی تحت درمان شناختی-رفتاری (CBT) قرار می‌گیرند، از جمله شکل تخصصی CBT برای بی‌خوابی (CBT-I) که ممکن است برای درمان کابوس‌ها استفاده شود. یکی از اجزای اصلی CBT، جهت‌دهی مجدد افکار و احساسات منفی و اصلاح الگوهای مضر رفتار است.
در کمتر از 30 ثانیه سلامت خوابتو بسنج!
انواع مختلفی از گفتاردرمانی و CBT وجود دارد که ممکن است به کاهش کابوس‌ها کمک کند
تمرین‌درمانی تصویری:
این رویکرد شامل بازنویسی یک کابوس تکرارشونده در فیلمنامه‌ای است که بازنویسی می‌شود و سپس در هنگام بیداری تمرین می‌شود تا نحوه باز شدن و تأثیر آن بر خواب را تغییر دهد.
درمان رویای شفاف:
در رویای شفاف، فرد به‌طور فعال آگاه است که در حال دیدن رویا است. رویادرمانی شفاف از این ایده استفاده می‌کند تا به فرد این توانایی را بدهد که به‌طور مثبت محتوای یک کابوس را از طریق آگاهی خود از آن در لحظه تغییر دهد.
درمان‌های مواجهه و حساسیت‌زدایی:
از آنجایی‌که بسیاری از کابوس‌ها ناشی از ترس هستند، تعدادی از رویکردها از قرار گرفتن کنترل‌شده در معرض آن ترس برای کاهش واکنش عاطفی به آن استفاده می‌کنند. نمونه‌هایی از این تکنیک‌ها برای «روبه‌رو شدن با ترس‌هایتان» عبارت‌اند از خوددرمانی درمانی و حساسیت‌زدایی سیستماتیک.
هیپنوتیزم:
این رویکرد یک حالت روانی آرام و خلسه‌مانند ایجاد می‌کند که در آن فرد می‌تواند به‌راحتی افکار مثبت را برای مبارزه با استرس وارد کند.
آرام‌سازی عمیق عضلانی پیش‌رونده:
اگرچه شکل مستقیم گفتار درمانی نیست، آرام‌سازی عمیق عضلانی پیش‌رونده تکنیکی برای آرام کردن ذهن و بدن است. این شامل تنفس عمیق و دنباله‌ای از تنش و رها شدن در عضلات سراسر بدن است. روش‌های تمدد اعصاب مانند این ابزاری هستند که در گفتار درمانی برای مقابله با افزایش استرس ایجاد شده‌اند.
توصیه‌های رفتاری مرتبط با گفتاردرمانی اغلب شامل تغییراتی در بهداشت خواب می‌شود. این شامل مساعدتر کردن اتاق خواب برای خواب و همچنین پرورش برنامه‌های روزمره و عاداتی است که خواب مداوم را تسهیل می‌کند.
بسیاری از روان‌درمانی‌ها برای کابوس‌های شبانه شامل ترکیبی از روش‌ها هستند.
به‌عنوان مثال می توان به CBT-I، درمان پویای خواب و مواجهه، آرامش، و درمان مجدد (ERRT) اشاره کرد. متخصصان سلامت روان می‌توانند گفتاردرمانی را برای کابوس‌های شبانه متناسب با بیمار تنظیم کنند.
در کمتر از 30 ثانیه سلامت خوابتو بسنج!
دارو
انواع مختلفی از داروهای تجویزی ممکن است برای درمان اختلالات کابوس استفاده شود. اغلب، این‌ها داروهایی هستند که بر سیستم عصبی تأثیر می‌گذارند مانند داروهای ضداضطراب، ضدافسردگی یا ضدروان‌پریشی. داروهای مختلف ممکن است برای افرادی که کابوس‌های مرتبط با PTSD دارند استفاده شود.
داروها برای برخی از بیماران مفید هستند، اما می‌توانند عوارض جانبی نیز داشته باشند. به همین دلیل، مهم است که با پزشکی صحبت کنید که بتواند فواید و مضرات بالقوه داروهای تجویزی را برای اختلالات کابوس توصیف کند.
چگونه به متوقف کردن کابوس‌ها و داشتن خواب بهتر کمک کنیم؟
اگر کابوس‌هایی می‌بینید که خواب یا زندگی روزمره شما را مختل می‌کند، اولین قدم این است که با پزشک خود صحبت کنید. شناسایی و پرداختن به یک علت زمینه‌ای می‌تواند به کاهش تکرار کابوس‌ها و کمتر آزاردهنده‌تر کمک کند.
چه کابوس‌ها مکرر یا گاه‌به‌گاه باشند، ممکن است از بهبود بهداشت خواب راحت شوید. ایجاد عادات خواب بهتر جزء بسیاری از روش‌های درمانی برای اختلالات کابوس است و می‌تواند راه را برای خواب با کیفیت بالا به‌طور منظم هموار کند.
منابع:
Krakow, B. J., Melendrez, D. C., Johnston, L. G., Clark, J. O., Santana, E. M., Warner, T. D., Hollifield, M. A., Schrader, R., Sisley, B. N., & Lee, S. A. (2002). Sleep Dynamic Therapy for Cerro Grande Fire evacuees with posttraumatic stress symptoms: a preliminary report. The Journal of clinical psychiatry, 63(8), 673–684
Davis, J. L., Rhudy, J. L., Pruiksma, K. E., Byrd, P., Williams, A. E., McCabe, K. M., & Bartley, E. J. (2011). Physiological predictors of response to exposure, relaxation, and rescripting therapy for chronic nightmares in a randomized clinical trial. Journal of clinical sleep medicine : JCSM : official publication of the American Academy of Sleep Medicine, 7(6), 622–631